du 23 octobre au 16 novembre 2013
44 Vas. Konstantinou str. 11635 ATHENES
invitation
έκθεση ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑ’
Και από μία «πανταχού παρουσία», με την έννοια της αέναης δημιουργίας, αποτελεί και εκφράζει η κάθε σύνθεση του ζωγράφου και χαράκτη Baudouin Colignon.
Κατεξοχήν «ποιητικά» τα έργα του, ταυτίζονται με τη διττή υπόσταση του όρου σε ότι αφορά το έναυσμα για δημιουργία. Και, όντως, οι μεταφυσικές, με την έννοια της πέραν της οφθαλμοφανούς φύσης, εικόνες του Γάλλου δημιουργού αποτελούν ένα διττό έργο τόσο από την άποψη της έμπνευσης όσο και της υλοποίησης της, σε αυτοδύναμη δημιουργία. Κυρίως, όμως, τα έργα του Baudouin Colignon ανταποκρίνονται πλήρως στον –διαχρονικό σε ισχύ– Πλατωνικό ορισμό της αυθεντικής τέχνης, ότι, δηλαδή: πρέπει να ανταποκρίνεται σε μιαν «Ιδέα» και να μην αποτελεί μια μίμηση.
Πράγματι, ανεξάρτητα από τους επιμέρους τρόπους υλοποίησης των έργων του –την αρχική έμπνευση, τους πρωτογενείς και δευτερογενείς συνειρμούς, τις εικαστικές και τεχνολογικές επεμβάσεις– το εκάστοτε αποτέλεσμα ακτινοβολεί μιαν εξαιρετικά ποιητική, σε υφή, «αύρα».
Αδιάπτωτα παρών μεσ’ από τα προσωπικά του βιώματα και την ευαισθησία του ως προς το χρώμα/φως, ο Baudouin Colignon μας προσφέρει στην κυριολεξία μιαν όσο γίνεται πιο άμεση γεύση από τα τοπία της ψυχής ή πιο συγκεκριμένα από ιδεατά τοπία της ψυχής σε μιαν, όσο είναι επιτρεπτό εικαστικά, υλική τους έκφανση. Ταυτισμένο με την ψυχική διαδρομή του καλλιτέχνη, το εικαστικό του οδοιπορικό και το κυριότερο: σε μιαν όσο γίνεται πιο δημιουργική συνεργεία με αυτό, εγκαλεί κατεξοχήν δημιουργικά μέσα μας, την αναζωογόνηση των προσωπικών μας βιωμάτων και εμπειριών.
Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν
Δρ. Ιστορικός της Τέχνης-τεχνοκριτικός
Officier des Arts et Lettres
exposition UBIQUITéS
extrait traduit par Despina Benetou
Et c'est une "ubiquité", dans le sens de l'éternelle création, que constitue et exprime chaque composition du peintre et graveur Baudouin Colignon.
Essentiellement "poétiques", ses œuvres s'identifient au sens double du terme, en ce qui concerne l'amorce d'une création. En fait, ses images, métaphysiques dans le sens de la nature au-delà du visible, constituent une œuvre double, en tant que création autonome, autant du point de vue de l'inspiration que de sa réalisation. Mais surtout, ses œuvres répondent parfaitement à la définition platonique - toujours en vigueur - de l'art authentique, à savoir qu'il doit correspondre à une "Idée" et ne pas consister en une mimésis.
En effet, indépendamment des procédures de réalisation de ses œuvres - l'inspiration première, les associations primaires et secondaires, les interventions plastiques et technologiques - le résultat rayonne à chaque fois dans sa disposition d'une "aura" extrêmement poétique.
Par ses vécus personnels et sa sensibilité à la couleur-lumière, Baudouin Colignon nous offre, par son attention permanente, littéralement au plus haut degré, un goût direct des paysages de l'âme ou plus particulièrement de paysages imaginaires de l'âme, dans leur expression plastique. Identifié au parcours psychique de l'artiste, son itinéraire plastique, et surtout dans une synergie la plus créative possible avec celui-ci, appelle en nous de manière extrêmement créative au renouveau de nos propres vécus et expériences.
Dora Iliopoulou-Rogan
Docteur en Histoire de l'Art - Critique d'art
Officier des Arts et Lettres
Jusqu’alors mes pratiques artistiques s’étaient déroulées dans et hors l’espace de l’atelier, pour des raisons et des objectifs différents. J’ai construit depuis une pratique plus respiratoire qui m’impose aujourd’hui les deux, comme un aller et retour. Cela exige de travailler avec l’intuition, mais aussi avec la logique, la précision et la déduction. La pratique du dessin dans un milieu naturel impose la prévision et l’acceptation de certaines contraintes. De l’immersion dans l’extérieur, je n’ai gardé que le meilleur pour moi, c’est-à-dire le regard. L’appareil photo, déjà présent dans le land-art, est passé de l’argentique au numérique et s’est imposé comme un outil principal, après la craie à tableau bien sûr. Le support minéral, rarement plat et uniforme, a lui aussi enrichi cette expérience.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι εικαστικές μου πρακτικές διεξάγονταν εντός και εκτός εργαστηρίου για ποικίλους λόγους και σκοπούς. Από τότε, ανέπτυξα μία πιο «αναπνευστική» πρακτική που επιτάσσει και τα δύο, σαν πήγαινε-έλα. Αυτό απαιτεί να δουλέψω με τη διαίσθηση αλλά και τη λογική, την ακρίβεια και την αφαίρεση. Το σχέδιο σε φυσικό χώρο επιβάλλει πρόβλεψη και αποδοχή ορισμένων πιέσεων.
Από την εμβάπτιση μου στον εξωτερικό χώρο, κράτησα για μένα το καλύτερο, δηλαδή το βλέμμα. Ο φωτογραφικός φακός, παρών ήδη στη land art, πέρασε από την αναλογική στην ψηφιακή τεχνολογία, και επιβλήθηκε ως βασικό εργαλείο δουλειάς, μετά την κιμωλία βεβαίως. Το ανόργανο υλικό, σπανίως επίπεδο και ομοιογενές, ήρθε κι αυτό να εμπλουτίσει την εμπειρία μου.
Les corrections du paysage et images impossibles
Le paysage n’existe pas, nous le construisons. En fait nous voyons ce que nous pensons et notre culture construit un œil qui se permet de lire le monde à notre mesure. Le plus grand écran qui s’offre à moi est au fond de cet œil. Vivre dans l’espace c’est transporter avec soi toute une géométrie, installant un certain nombre de repères, de plans. Je précise ou surligne juste les décisions de mon regard.
Οι διορθώσεις του τοπίου και οι ανέφικτες εικόνες
Το τοπίο δεν υπάρχει, το κατασκευάζουμε. Στην πραγματικότητα, βλέπουμε αυτό που σκεφτόμαστε και ο πολιτισμός μας κατασκευάζει ένα μάτι που διαβάζει τον κόσμο στα μέτρα μας. Στο βάθος αυτού του ματιού βρίσκεται η μεγαλύτερη οθόνη που ανοίγεται μπροστά μου. Το να ζεις μέσα σε ένα χώρο σημαίνει να μεταφέρεις μαζί σου μια ολάκερη γεωμετρία, θέτοντας κάποια σημεία αναφοράς, κάποια σχέδια. Διευκρινίζω ή υπογραμμίζω απλώς τις αποφάσεις του βλέμματός μου.
Error messages
Le monde change, et vite. L’accélération du temps n’est plus à démontrer et les ordinateurs nous permettent aujourd’hui le même espoir avec leur intelligence artificielle que la photographie, lorsqu’elle a eu à ses débuts l’utopie de voir plus, plus loin et plus fort. Ils augmentent notre perception du monde et nos possibilités d’action.
Mais quand ils dysfonctionnent, ils se mettent à régurgiter dans une incohérence totale tous les signes dont on les a chargés. L’irruption de ces signes incompréhensibles dans l’espace naturel nous impose une étrangeté qui nous questionne.
Error messages
Ο κόσμος αλλάζει, ραγδαία. Η επίσπευση του χρόνου δεν χρειάζεται πλέον αποδείξεις και οι υπολογιστές μας παρέχουν σήμερα με την τεχνητή νοημοσύνη την ίδια ελπίδα που μας παρείχε κάποτε η φωτογραφία, όταν στις απαρχές της έδινε την ψευδαίσθηση ότι έβλεπε περισσότερα, πιο μακριά και πιο καθαρά. Οι υπολογιστές αυξάνουν την αντίληψη μας για τον κόσμο και τις δυνατότητές μας για δράση.
Όταν όμως δυσλειτουργούν, αρχίζουν να ανακατώνουν δίχως καμία συνοχή όλα τα σημεία που τους είχαμε φορτώσει. Η εισβολή αυτών των ακατάληπτων σημείων στο φυσικό χώρο δημιουργεί κάτι το αλλόκοτο που μας γεννά απορίες.
La page
Métaphore de la création, cette petite page est devenue un compagnon familier.
Pour moi qui dessine sur les rochers, elle constitue comme un dédoublement de mon support créatif et son image s’affirme encore plus fort comme une idée. De la page déchirée de son carnet à la trace fugace d’une lumière ou esquissée au lever du jour jusqu’à l’observation de sa disparition au coucher du soleil, elle a joué avec tous les états possibles de la matière et de la lumière. Sous le soleil grec, elle se présente comme une surface blanche de révélation, chargée de tous les possibles, loin des angoisses du vide.
Η σελίδα
Αυτή η μικρή σελίδα, μεταφορά της δημιουργίας, έγινε ένας οικείος συνοδοιπόρος.
Για μένα που ζωγραφίζω σε βράχους, αυτή η σελίδα αποτελεί κάτι σαν δίδυμο του δημιουργικού μου μέσου και
η εικόνα της ως ιδέα ενισχύεται περαιτέρω. Από τη σελίδα που σκίζεται από το τετράδιο στο φευγαλέο ίχνος του φωτός, από τη σκιαγράφησή της στην ανατολή του ήλιου έως την παρακολούθηση της εξαφάνισής της στη δύση του ήλιου, παιχνίδισε με όλες τις δυνατές καταστάσεις της ύλης και του φωτός. Κάτω από τον ελληνικό ήλιο, μοιάζει με μια λευκή επιφάνεια αποκαλυπτική, φορτισμένη με κάθε τι το εφικτό, μακριά από την αγωνία του κενού.
Les îles
Sur terre, toute terre est une île ; la terre elle-même en est une. À force d’arpenter les côtes de sable ou de rochers sous des lumières différentes, je me suis autorisé toutes les distorsions possibles pour faire naître une apparition. Les falaises insaisissables qui ne sont en fait que des murs infranchissables deviennent ainsi des montagnes ; les montagnes loin des mers deviennent des îles en puissance et les rochers du bord qui affrontent les vagues deviennent des îles manifestes. L’idée de l’île est en nous, résultat d’un voyage intérieur.
Τα νησιά
Στη γη, κάθε κομμάτι γης είναι νησί. Η ίδια η γη είναι νησί. Όργωσα τις αμμουδερές ακτές και τα βράχια κάτω από διαφορετικές εκφάνσεις του φωτός, και αφέθηκα σε όλες τις δυνατές στρεβλώσεις για να αναδυθεί μια αποκάλυψη.
Οι φευγαλέες απρόσιτες ακτές που δεν είναι άλλο από απροσπέλαστα τείχη γίνονται έτσι βουνά. Τα βουνά μακριά από τα πελάγη μετατρέπονται σε εν δυνάμει νησιά και τα βράχια της ακτής που πάνω τους σκάνε τα κύματα γίνονται εμφανώς νησιά. Η ιδέα του νησιού είναι εντός μας, είναι το αποτέλεσμα ενός εσωτερικού ταξιδιού.
Ombre et silhouette
Ombre ou silhouette, est-ce mon envers ou mon double ? Une projection que je vois de dos ou qui me regarde. L’ombre est dans la lumière et dans notre monde atmosphérique, il y a des ombres partout ; des ombres propres et des ombres portées. Dans mes images les ombres propres ne m’appartiennent pas, ce sont celles du paysage, mais en revanche mon ombre portée vient prendre un rôle dans l’espace. Une présence forte qui peut créer la tension de l’image et qui impose aussi l’idée d’un hors champ acteur et observateur. C’est la seule présence humaine de mes images.
Σκιά και σιλουέτα
Σκιά ή σιλουέτα; Είναι η άλλη μου όψη ή το δίδυμό μου; Μια προβολή που βλέπω από τα νώτα ή που με αντικρίζει. Η σκιά είναι μέσα στο φως και τον ατμοσφαιρικό μας κόσμο. Παντού υπάρχουν σκιές: σκιές αυτές καθαυτές και σκιές προβαλλόμενες. Στις εικόνες μου, οι σκιές αυτές καθαυτές δεν μου ανήκουν, ανήκουν στο τοπίο. Απεναντίας, η προβαλλόμενη σκιά μου έρχεται να διαδραματίσει ένα ρόλο στο χώρο. Είναι μια έντονη παρουσία ικανή να γεννήσει την ένταση της εικόνας και να επιβάλλει επίσης την ιδέα του δρώντος και του παρατηρητή εκτός πεδίου. Είναι η μόνη ανθρώπινη παρουσία στις εικόνες μου.
... et la géométrie
... και η γεωμετρία
Le parcours de l’artiste
Peintre et graveur, Baudouin COLIGNON a exposé en France, en Grèce (Athènes et Héraklion), en Italie et en Belgique. Dès les années 80 il a participé à Paris à la recherche présentée en Europe sur le livre à exemplaire unique et a conduit durant quinze ans une pratique de land-art en Grèce et en France. Sans rien cesser de ses activités d’atelier et appelé à des fonctions de recherche et de direction dans le champ du design au milieu des années 90, sa pratique créative s’est transformée durant cette période et enrichie des technologies numériques de l’image. Ceci a précipité une radicalisation de son art sans rien oublier des grandes questions qui l’obsèdent depuis ses premières expositions.
Depuis l’an 2000, à l’extérieur de l’atelier traditionnel, il a mis en place une méthode d’action qui, de la nature qu’il arpente jusqu’à l’ordinateur en passant par le média photographique, a pour objectif de reconstruire des paysages imaginés, plutôt rectifiés devrions nous dire. Ces spectacles nous livrent au-delà de l’image proposée, un point de vue, un angle de compréhension, une idée.
Des grandes plages de sable aux rochers, son travail ne se concentre aujourd’hui que sur le minéral, essentiellement en Grèce. Les signes qui y sont tracés à la craie d’écolier ne viennent que guider une expérience du regard.
Véritable outil de captation, la photographie numérique lui permet de créer des bibliothèques d’images, matière première nécessaire à la fabrication libre de l’oeuvre visuelle élaborée ensuite à l’ordinateur. Dans cette phase, il n’est pas question de trucage ou de transformation, mais d’une vraie construction à partir d’éléments venant de lieux et de temps différents.
Ainsi, cette exposition qui présente des supports d’apparence photographique, n’est pas uniquement celle d’un photographe qui saisit un fragment du monde, mais aussi celle d’un plasticien qui en reconstruit un… avec une temporalité discontinue et une ubiquité troublante.
Η διαδρομή του καλλιτέχνη
Ζωγράφος και χαράκτης, ο Baudouin COLIGNON έχει εκθέσει έργα του στη Γαλλία, την Ελλάδα (Αθήνα και Ηράκλειο), την Ιταλία και το Βέλγιο.Τη δεκαετία του 80 λαμβάνει μέρος στο Παρίσι στην έρευνα για το βιβλίο σε μοναδικό αντίτυπο που παρουσιάστηκε στην Ευρώπη ενώ επί δεκαπέντε χρόνια δημιουργεί έργα land art στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Συνεχίζοντας αδιάλειπτα την εικαστική του δημιουργία στο εργαστήρι και ασκώντας παράλληλα ερευνητικές και διοικητικές δραστηριότητες στο χώρο του design στα μέσα της δεκαετίας του 90, μετεξελίσσει τη δημιουργική του πρακτική εμπλουτίζοντάς την με την ψηφιακή τεχνολογία της εικόνας. Η τέχνη του ριζοσπαστικοποιείται ταχύτατα χωρίς ποτέ ωστόσο ο καλλιτέχνης να εγκαταλείψει τα μεγάλα ερωτήματα που τον ταλανίζουν από τις πρώτες του εκθέσεις.
Από το 2000, εκτός του παραδοσιακού εργαστηρίου, ανέπτυξε μία μέθοδο δράσης,
η οποία έχει ως στόχο να ανακατασκευάσει, από τη φύση ως τον υπολογιστή και περνώντας από τη φωτογραφία, φαντασιακά βιωμένα τοπία, ή ορθότερα επιδιορθωμένα. Πέρα από την προτεινόμενη εικόνα, οι ανακατασκευές αυτές προτάσσουν μια άποψη, μία οπτική γωνία, μια ιδέα.
Από τις μεγάλες αμμουδερές παραλίες έως τα βράχια, η δουλειά του Baudouin Colignon επικεντρώνεται πλέον σήμερα στην ανόργανη ύλη, κατ’εξοχήν στην Ελλάδα. Τα σημεία που χαράσσονται με σχολική κιμωλία πάνω στα υλικά αυτά καθοδηγούν απλώς μια εμπειρία του βλέμματος.
Πραγματικό εργαλείο αιχμαλώτισης, η ψηφιακή φωτογραφία δίνει τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη να δημιουργήσει βιβλιοθήκες εικόνων, την απαραίτητη πρώτη ύλη για να κατασκευαστεί ελεύθερα το οπτικό έργο, το οποίο στη συνέχεια θα υποστεί επεξεργασία στον υπολογιστή. Στο στάδιο αυτό, δεν πρόκειται για παραποίηση ή για μετασχηματισμό αλλά για πραγματική κατασκευή με στοιχεία που προέρχονται από διαφορετικούς τόπους και χρόνους.
Η έκθεση αυτή που φαινομενικά παρουσιάζει φωτογραφικά έργα δεν εκθέτει μόνο το έργο ενός φωτογράφου που αιχμαλωτίζει ένα θραύσμα του κόσμου αλλά επίσης το έργο ενός εικαστικού που ανακατασκευάζει έναν κόσμο …με μία ασυνεχή χρονικότητα καί μία σύγχυση τής πανταχούς παρουσίας.
<
>